ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΙΛΙΑΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ
Παθήσεις του Κοιλιακού Τοιχώματος
ΚΗΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΛΙΑΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ
Κήλη ονομάζουμε την προβολή ή πρόπτωση σπλάχνων από το εσωτερικό της κοιλιάς προς τα έξω, μέσω ενός σημείου αδυναμίας του κοιλιακού τοιχώματος. Τα όργανα καλύπτονται συχνά από την περιτοναϊκή μεμβράνη, που δημιουργεί τον λεγόμενο σάκο της κήλης.
Τα αίτια των κηλών είναι πολλά, όπως το ελαττωματικό κολλαγόνο του οργανισμού, η συγγενής ανατομική ατέλεια κάποιων ιστών, η χρόνια ελλιπής διατροφή, η χρόνια χρήση στεροειδών ουσιών, ο σακχαρώδης διαβήτης και η χρόνια αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση (που συναντάται πχ σε χρόνιες δυσκοιλιότητες, χρόνιο βήχα, ασκίτη, παχυσαρκία, πολλαπλές εγκυμοσύνες κλπ).
Οι κήλες γενικά είναι επικίνδυνες επειδή μπορούν να πάθουν περίσφιξη, δηλαδή να παγιδεύσουν σπλάχνα ή μέρος αυτών έξω από την κοιλιά χωρίς να μπορούν να αναταχθούν και να επιστρέψουν στην θέση τους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε στραγγαλισμό των εμπλεκόμενων σπλάχνων και να προκαλέσει την νέκρωσή τους, πράγμα που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς.
ΚΗΛΕΣ ΤΗΣ ΜΗΡΟ-ΒΟΥΒΩΝΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ
ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗ
Οι βουβωνοκήλες είναι οι πιο συνηθισμένες κήλες και συναντώνται στους άνδρες 2 φορές συχνότερα από ότι στις γυναίκες Χωρίζονται στις ευθείες και τις λοξές, ανάλογα με την ανατομική τους δομή και αιτιολογία. Οι ευθείες βουβωνοκήλες είναι συχνότερες στους ηλικιωμένους άνδρες και προκαλούνται από χαλάρωση των τοιχωμάτων του εδάφους του βουβωνικού τριγώνου. Οι λοξές βουβωνοκήλες, σε αντιδιαστολή, είναι συγγενείς, συνηθέστερες στους νέους και τα παιδιά. Δημιουργούνται από την ατελή σύγκλειση του ελυτροπεριτοναικού πόρου, μιας ιδιαίτερα λεπτής εμβρυολογικής δομής απ’ όπου δημιουργείται η τάση καθόδου των σπλάχνων με λοξή φορά από το βουβωνικό πόρο, δηλαδή η λοξή βουβωνοκήλη. Συχνότερες είναι οι λοξές βουβωνοκήλες. Και οι δύο τύποι κήλης μπορούν να πάρουν μεγάλες διαστάσεις και να περιέχουν σπλάχνα, όπως παχύ έντερο, ουροδόχο κύστη, επίπλου, ωοθήκες κλπ.
ΜΗΡΟΚΗΛΗ
Η μηροκήλη δημιουργείται από την αδυναμία των κοιλιακών τοιχωμάτων και προπίπτει από ένα φυσικό άνοιγμα του κάτω κοιλιακού τοιχώματος και επάνω μέρους του μηρού (του μηριαίου πόρου). Μπορεί να περιέχει σπλάχνα και αν περισφιχθεί μπορεί να προκαλέσει εντερική απόφραξη, νέκρωση του εντέρου ή των άλλων οργάνων που περιέχει με καταστροφική κατάληξη. Επειδή τα ποσοστά περίσφιξης και στραγγαλισμού της μηροκήλης είναι υψηλά συνίσταται η άμεση χειρουργική αποκατάστασή της.
ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΚΟΙΛΙΟΚΗΛΗ
Η μετεγχειρητική κοιλιοκήλη προκύπτει σε σημείο αδυναμίας του κοιλιακού τοιχώματος επάνω σε προϋπάρχουσα χειρουργική τομή. Συχνά η ύπαρξή της συνδέεται με ιστορικό λοίμωξης του χειρουργικού τραύματος, αυξημένης ενδοκοιλιακής πίεσης ή χρήσης στεροειδών φαρμάκων κλπ που προκαλούν κατόπιν εξασθένηση των κοιλιακών τοιχωμάτων και κοιλιοκήλη.
ΟΜΦΑΛΟΚΗΛΗ
Η ομφαλοκήλη είναι η κήλη μέσω του ομφαλού, με πρόπτωση λίπους, επίπλου και σπανιότερα σπλάχνων. Η δημιουργία της σχετίζεται με την παχυσαρκία, τον ασκίτη, την εγκυμοσύνη, αν και συναντάται και με απουσία των παραπάνω συνθηκών. Οι ασθενείς αναφέρουν την προβολή μιας μάζας από τον ομφαλό που είναι επώδυνη, συχνά κοκκινίζει και μπορεί ακόμα και να στάζει περιτοναϊκό υγρό. Σε περίπτωση που συμβαίνουν τα παραπάνω χρειάζεται άμεση χειρουργική θεραπεία.
ΕΠΙΓΑΣΤΡΙΚΗ ΚΗΛΗ
Η επιγαστρική κήλη συναντάται στο άνω μέρος της κοιλιάς, το επιγάστριο, μέσω της μέσης γραμμής. Μπορεί να περιέχει λίπος ή σπάνια μέρος κάποιου σπλάχνου. Όπως και με τα άλλα είδη κηλών οι ασθενείς παραπονούνται για μάζα στην άνω κοιλιά και κάτω από το θώρακα, με ή χωρίς πόνο.
ΣΠΑΝΙΕΣ ΚΗΛΕΣ
Η κήλη της γραμμής του Spigeli δημιουργείται στα πλάγια της μέσης γραμμής της κοιλιάς, κατά μήκος του ορίου του ορθού κοιλιακού μυός. Κάποιες φορές μπορεί να ψηλαφείται από τον ίδιο τον ασθενή, αλλά συχνά τείνει να εξαφανίζεται και να επανεμφανίζεται απροειδοποίητα, πράγμα που κάνει τη διάγνωσή της με την κλινική εξέταση αρκετά δύσκολη. Στην περίπτωση αυτή η αξονική τομογραφία κοιλιάς έχει μεγάλη διαγνωστική αξία καθώς μπορεί να ξεχωρίσει μια κήλη της γραμμής του Spigeli από ένα αιμάτωμα του κοιλιακού τοιχώματος ή έναν όγκο.
Η οσφυοκήλη προκύπτει από τη μέση ή κάτω πλευρά της πλάτης μέσω ελλείμματος των τοιχωμάτων. Μπορεί να περιέχει λίπος ή σπανιότερα και σπλαχνικό περιεχόμενο.
Η κήλη του θυροειδούς τρήματος προέρχεται από ένα σημείο αδυναμίας του εδάφους της λεκάνης χωρίς να συνοδεύεται πάντα από μια προεξέχουσα μάζα που θα διευκόλυνε κλινικά τη διάγνωσή της. Έτσι η διάγνωσή της είναι αρκετά δύσκολη, ενώ μπορεί να οδηγήσει σε εντερική απόφραξη και σοβαρή βιολογική βλάβη.
Η κήλη του ισχιακού τρήματος, η σπανιότερη ίσως από τις σπάνιες κήλες, προπίπτει επίσης από σημείο αδυναμίας του εδάφους της λεκάνης χωρίς εξωτερική ένδειξη κατά την κλινική εξέταση.
Η περινεοκήλη είναι μια κήλη του περινέου, του τμήματος της λεκάνης κάτω και πίσω από την ηβική σύμφυση.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ & ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ο ασθενής με κήλη παρατηρεί μια αφύσικη διόγκωση, συνήθως χωρίς πόνο, σε σημείο που δεν υπήρχε πριν κάποια ανωμαλία. Με την εμφάνιση πιθανής κήλης ο ασθενής θα πρέπει να συμβουλευτεί χειρουργό για την αποφυγή πιθανών επιπλοκών . Αν η κήλη προκαλεί ευαισθησία ή πόνο, τότε χρειάζεται άμεση χειρουργική εκτίμηση. Σε περιπτώσεις όπου σε γνωστή κήλη εμφανίζονται σημάδια περίσφιξης ή στραγγαλισμού (επίμονος πόνος ή ναυτία/έμεση ή δυσκολία να ενεργηθεί κανονικά ή να ουρήσει) τότε απαιτείται άμεση χειρουργική επέμβαση.
Η κλινική εξέταση είναι το βασικότερο διαγνωστικό βήμα.
Η θεραπεία των κηλών πάσης φύσεως είναι χειρουργική. Με απουσία οξέων συμπτωμάτων οι κήλες μπορούν να διορθωθούν με προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση. Αν όμως υπάρχει οξύς πόνος και η κήλη δεν ανατάσσεται, τότε απαιτείται άμεση χειρουργική επέμβαση.
Κατά την επέμβαση χρησιμοποιείται σχεδόν πάντα συνθετικό πλέγμα που ενισχύει το κοιλιακό τοίχωμα, παρέχει άριστο κλείσιμο του χάσματος και βοηθά στην πρόληψη των υποτροπών. Η χειρουργική επέμβαση γίνεται με την ανοιχτή ή τη λαπαροσκοπική μέθοδο.